ความเหนือกว่าของการแพร่กระจายโดยใช้เมล็ดมากกว่าวิธีดั้งเดิมที่เกี่ยวข้องกับสปอร์เซลล์เดียว อยู่ที่ปัจจัยสองประการเป็นหลัก: ปริมาณสารอาหารสำรองที่เก็บไว้ซึ่งทำให้คนรุ่นใหม่เติบโตอย่างดีเยี่ยม และโครงสร้างหลายเซลล์ของเมล็ด ปัจจัยอย่างหลังนี้ให้โอกาสที่เพียงพอสำหรับการพัฒนาการปรับตัวสำหรับการกระจายตัว เช่น ขนนกสำหรับการกระจายลม หนาม และอื่นๆในทางเศรษฐกิจ เมล็ดพืชมีความสำคัญในเบื้องต้นเนื่องจากเป็นแหล่งของอาหารที่หลากหลาย เมล็ดพันธุ์ ตัวอย่างเช่น เมล็ดธัญพืช เช่น ข้าวสาลี ข้าว และข้าวโพด (ข้าวโพด); เมล็ดถั่ว ถั่วลันเตา ถั่วลิสง ถั่วเหลือง อัลมอนด์ ทานตะวัน เฮเซลนัท วอลนัท พีแคน และถั่วบราซิล ผลิตภัณฑ์ที่มีประโยชน์อื่น ๆ จากเมล็ดมีมากมาย น้ำมันสำหรับปรุงอาหาร การผลิตเนยเทียม การทาสี และการหล่อลื่นมีได้จากเมล็ดแฟลกซ์ เรพ ฝ้าย ถั่วเหลือง งาดำ ละหุ่ง มะพร้าว งา ดอกคำฝอย ทานตะวัน และเมล็ดธัญพืชต่างๆ น้ำมันหอมระเหยได้มาจากแหล่งต่างๆ เช่น จูนิเปอร์ "ผลเบอร์รี่" ซึ่งใช้ในการผลิตเหล้ายิน สารกระตุ้นได้มาจากแหล่งต่างๆ เช่น เมล็ดกาแฟ โคลา กัวรานา และโกโก้ เครื่องเทศ—จากเมล็ดมัสตาร์ดและลูกจันทน์เทศ จากหีบ (“คทา”) ที่หุ้มเมล็ดจันทน์เทศ จากเมล็ดและผลของโป๊ยกั๊ก ยี่หร่า ยี่หร่า ผักชีลาว วานิลลา พริกไทยดำ เครื่องเทศชนิดหนึ่ง และอื่นๆ รวมกันเป็นสินค้าเศรษฐกิจกลุ่มใหญ่