นโยบายดังกล่าวได้รับการเผยแพร่เพิ่มเติมภายหลังการแต่งตั้งดาวูโตกลูเป็นรัฐมนตรีต่างประเทศในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2552 เมื่อมีการเพิ่มหลักการระเบียบวิธีการอีกสามประการ แนวทางแรกคือ แนวทางที่มีวิสัยทัศน์ต่อประเด็นต่างๆ แทนที่จะเป็นท่าที เน้นวิกฤต ซึ่งครอบงำนโยบายต่างประเทศในช่วงสงครามเย็นทั้งหมด หลักการที่สองมุ่งเป้าไปที่การวางนโยบายต่างประเทศของตุรกีบน ประเทศตุรกี กรอบการทำงานที่สอดคล้องและเป็นระบบทั่วโลก หลักการวิธีการสุดท้ายคือการนำวาทกรรมใหม่และรูปแบบทางการทูตมาใช้โดยอาศัยอำนาจอ่อนของตุรกีในภูมิภาค นอกจากหลักระเบียบวิธีแล้ว ยังมีหลักปฏิบัติอีก 5 ข้อที่เป็นแนวทางในกระบวนการกำหนดนโยบายต่างประเทศของตุรกี พวกเขาเป็นความสมดุลระหว่างความมั่นคงกับประชาธิปไตย การไม่มีปัญหากับเพื่อนบ้าน การทูตสันติภาพเชิงรุกและเชิงรุก นโยบายต่างประเทศหลายมิติ และการทูตแบบมีจังหวะ