นับตั้งแต่การปฏิวัติของโคเปอร์นิคัสในศตวรรษที่ 16 ซึ่งเป็นเวลาที่นักดาราศาสตร์ชาวโปแลนด์ นิโคเลาส์ โคเปอร์นิคัส เสนอแบบจำลองจักรวาลที่มีดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลาง (ดูระบบเฮลิโอเซนตริก) นักคิดที่รู้แจ้งได้ถือว่าโลกเป็นดาวเคราะห์เช่นเดียวกับดวงอื่นๆ ในระบบสุริยะ การเดินทางในทะเลพร้อมกันได้ให้ข้อพิสูจน์ในทางปฏิบัติว่าโลกก็คือโลก เช่นเดียวกับที่กาลิเลโอใช้กล้องโทรทรรศน์ที่ประดิษฐ์ขึ้นใหม่ในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 ไม่นานก็แสดงให้เห็นว่าดาวเคราะห์ดวงอื่นอีกหลายดวงก็เป็นลูกโลกเช่นกัน ซูเปอร์เอิร์ธ อย่างไรก็ตาม หลังจากรุ่งอรุณของยุคอวกาศ เมื่อภาพถ่ายจากจรวดและยานอวกาศที่โคจรรอบโลกจับความโค้งอันน่าทึ่งของขอบฟ้าโลกได้เป็นครั้งแรก ความคิดที่ว่าโลกเป็นดาวเคราะห์ทรงกลมแทนที่จะเป็นวัตถุแบนนั้นได้รับการยืนยันโดยมนุษย์โดยตรง การสังเกต มนุษย์ได้เห็นโลกครั้งแรกในฐานะลูกโลกทั้งดวงที่ลอยอยู่ในความมืดมิดของอวกาศในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2511 เมื่ออพอลโล 8 นำนักบินอวกาศไปรอบดวงจันทร์ ยานสำรวจอวกาศที่เป็นหุ่นยนต์กำลังเดินทางไปยังจุดหมายปลายทางนอกโลก เช่น ยานกาลิเลโอและยานสำรวจดาวเคราะห์น้อยใกล้โลก (NEAR) ในทศวรรษ 1990 ก็หันกลับมามองด้วยกล้องเพื่อถ่ายภาพบุคคลอื่นๆ ที่ไม่ซ้ำใครของดาวเคราะห์