การแผ่รังสีอาจถูกมองว่าเป็นพลังงานในการเคลื่อนที่ไม่ว่าจะด้วยความเร็วเท่ากับความเร็วแสงในพื้นที่ว่าง—ประมาณ 3 × 1,010 เซนติเมตร (186,000 ไมล์) ต่อวินาที—หรือด้วยความเร็วที่น้อยกว่าความเร็วแสงแต่มีค่ามากกว่าความเร็วความร้อน (เช่น , ความเร็วของโมเลกุลที่สร้างตัวอย่างอากาศ) ประเภทแรกประกอบด้วยสเปกตรัมของรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าที่รวมถึงคลื่นวิทยุ ไมโครเวฟ รังสีอินฟราเรด แสงที่มองเห็นได้ รังสีอัลตราไวโอเลต รังสีเอกซ์ และรังสีแกมมา รวมทั้งนิวตริโน (ดูด้านล่าง) การแผ่รังสี สิ่งเหล่านี้ล้วนมีมวลเป็นศูนย์เมื่อ (ในทางทฤษฎี) หยุดนิ่ง ประเภทที่สองประกอบด้วยอนุภาคต่างๆ เช่น อิเล็กตรอน โปรตอน และนิวตรอน ในสภาวะหยุดนิ่ง อนุภาคเหล่านี้มีมวลและเป็นองค์ประกอบของอะตอมและนิวเคลียสของอะตอม เมื่อรูปแบบดังกล่าวของอนุภาคเดินทางด้วยความเร็วสูง จะถือว่าเป็นการแผ่รังสี กล่าวโดยสรุป รังสีทั้งสองประเภทกว้างๆ มีความแตกต่างอย่างชัดเจนจากความเร็วของการแพร่กระจายและการมีหรือไม่มีมวลที่เหลือที่สอดคล้องกัน ในการอภิปรายต่อไปนี้ รังสีประเภทแรกเรียกว่า "รังสีแม่เหล็กไฟฟ้า" (รวมทั้งนิวตริโน) และรังสีชนิดที่สองเรียกว่า "รังสีสสาร"