แอร์ยังทำงานร่วมกับระบบอื่นๆ เมื่อตัวกลางที่ให้ความร้อนหลักคือไอน้ำหรือน้ำร้อน อากาศที่ถูกบังคับซึ่งขับเคลื่อนโดยพัดลมจะกระจายความร้อนโดยการพาความร้อน (การเคลื่อนที่ของอากาศ) แม้แต่หม้อน้ำไอน้ำทั่วไปก็ขึ้นอยู่กับการพาความร้อนมากกว่าการแผ่รังสีสำหรับการปล่อยความร้อนน้ำเป็นที่ชื่นชอบเป็นพิเศษสำหรับระบบทำความร้อนส่วนกลางเนื่องจากความหนาแน่นสูงทำให้สามารถกักเก็บความร้อนได้มากขึ้น และเนื่องจากสามารถควบคุมอุณหภูมิได้ง่ายขึ้น ระบบทำน้ำร้อนประกอบด้วยหม้อต้มน้ำและระบบท่อที่เชื่อมต่อกับหม้อน้ำ ท่อ หรือตัวปล่อยความร้อนอื่นๆ ในห้องที่จะทำความร้อน ท่อซึ่งโดยปกติจะเป็นเหล็กหรือทองแดงจะป้อนน้ำร้อนไปยังหม้อน้ำหรือคอนเวคเตอร์ ซึ่งให้ความร้อนแก่ห้อง ความร้อน น้ำที่เย็นลงแล้วจะถูกส่งกลับไปที่หม้อไอน้ำเพื่อให้ความร้อน ข้อกำหนดที่สำคัญสองประการของระบบน้ำร้อนคือ (1) การเตรียมการเพื่อให้มีการขยายตัวของน้ำในระบบ ซึ่งจะเติมหม้อน้ำ ตัวปล่อยความร้อน และท่อ และ (2) วิธีการเพื่อให้อากาศระบายออกด้วยตนเอง หรือวาล์วทำงานอัตโนมัติ ระบบน้ำร้อนในยุคแรกๆ เช่น ระบบอากาศอุ่น ทำงานโดยแรงโน้มถ่วง น้ำเย็นมีความหนาแน่นมากกว่า ไหลกลับไปที่หม้อต้ม และบังคับให้น้ำร้อนที่เบากว่าจะลอยขึ้นสู่หม้อน้ำ ทั้งระบบแรงโน้มถ่วงของอากาศอุ่นและระบบน้ำร้อนแรงโน้มถ่วงไม่สามารถใช้เพื่อให้ความร้อนแก่ห้องใต้เตาเผาหรือหม้อไอน้ำได้ ด้วยเหตุนี้ จึงมีการใช้ปั๊มที่ขับเคลื่อนด้วยมอเตอร์เพื่อขับเคลื่อนน้ำร้อนผ่านท่อ ทำให้สามารถระบุตำแหน่งของหม้อไอน้ำที่ระดับความสูงใดๆ ก็ตามที่สัมพันธ์กับตัวปล่อยความร้อน เช่นเดียวกับอากาศอุ่น ท่อขนาดเล็กสามารถใช้ได้เมื่อของเหลวถูกสูบมากกว่าการใช้แรงโน้มถ่วง