ในปี 2019 องค์การอนามัยโลกยอมรับกลุ่มอาการเหนื่อยหน่ายในการจำแนกประเภทโรคระหว่างประเทศว่าเป็นภาวะการทำงานที่เชื่อมโยงกับอาการทางสุขภาพหลายอย่าง เช่น ความเหนื่อยล้า พฤติกรรมการนอนที่เปลี่ยนไป และการใช้สารเสพติด แม้ว่าความเหนื่อยหน่ายจะเกี่ยวข้องกับการช่วยเหลืออาชีพต่างๆ เช่น พ่อแม่ การดูแลสุขภาพ หรืออาชีพที่มีความกดดันสูง เช่น กฎหมายหรือการเงิน แต่งานวิจัยจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ชี้ให้เห็นว่าความเหนื่อยหน่ายสามารถเกิดขึ้นได้ในบทบาทอื่นๆ เช่นกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับความเครียดในชีวิตหลังการระบาดใหญ่