ไม่ว่าอนาคตจะสดใสเพียงใด วิศวกรของ Ibuka อาศัยอยู่ในญี่ปุ่นหลังสงคราม ค่าจ้างซ่อมวิทยุส่วนหนึ่งเป็นข้าวเปล่า สิ่งนี้นำไปสู่สิ่งประดิษฐ์ชิ้นแรกของบริษัทที่มีประสบการณ์ แทนที่จะเป็นวิทยุแบบเรียบๆ กลับเป็น หม้อหุงข้าว ไฟฟ้า มันช่างแยบยล แต่หยาบ: อ่างไม้แบบเรียบง่ายที่บุด้วยเส้นใยอลูมิเนียม มันเป็นความคิดที่ดีในเวลานั้น เชื้อเพลิงส่วนใหญ่ยังคงมีราคาแพง แต่ไฟฟ้ามีเพียงพอ Ibuka ซื้ออ่างไม้สำหรับบรรทุกรถบรรทุกเพื่อเปลี่ยนเป็นหม้อหุงข้าว และเพื่อนคนหนึ่งจัดหาข้าวในตลาดมืดที่จำเป็นสำหรับการทดสอบ แต่อุปกรณ์ที่พิถีพิถันจะไม่ทำงานเว้นแต่ข้าวจะมีคุณภาพดีสม่ำเสมอ Ibuka กล่าว ข้าวขี้แยจะดูดซับน้ำได้ไม่สม่ำเสมอ ทำให้ข้าวเป็นขุยและแห้ง หรือเละและหัก “ฉันจำได้ว่านั่งอยู่ที่นั่นบนชั้นสามในชิโรคิยะ วันแล้ววันเล่าและถูกป้อนข้าวที่ไม่เหมาะจะกิน” อิบุกะเล่าในภายหลัง อิบุกะหมดหวังกับการสร้างอุปกรณ์ที่ใช้การได้ และกลับไปซ่อมวิทยุ ในขณะที่ Sony ไม่เคยกลับไปทำหม้อหุงข้าวเลย แต่พิพิธภัณฑ์ของบริษัทในชินากาวะก็จัดแสดงต้นแบบถังแบบชนบท